LUDZIE PISZĄ LISTY

Podchodzi do okienka pocztowego młoda, wydaje się rezolutna dziewczyna i mówi:
– Chciałabym nadać list polecony. Poproszę o wszystko, co jest mi potrzebne do jego wysłania.
Ton głosu dziewczyny był władczy, nie znoszący sprzeciwu. Dlatego Pani z okienka szybko
i sprawnie podała kopertę oraz małą karteczkę na list polecony i powiedziała:
– Proszę wypełnić i wrócić już bez kolejki, to wyślemy.
Dziewczyna na to: – ale tak bez znaczka? Pani z okienka – wszystko to załatwimy, jak Pani wróci.
Młoda osóbka po krótkiej chwili wróciła do okienka, podała list i karteczkę czym wzbudziła duże zaskoczenie. Bynajmniej nie tym, że tak szybko wszystko wypisała.
– Ależ proszę Pani, gdzie wysłać ten list? Tu nie ma napisanego ani adresata, ani nadawcy!?
– A gdzie mam napisać? – padła odpowiedź.
Zdumiona pracownica poczty zorientowawszy się na czym polega problem, postanowiła pomóc. Z dużą empatią wskazała palcem gdzie napisać adresata, a gdzie nadawcę. I gdy już myślała, że edukacji stało się kres, padło ze strony dziewczyny następne pytanie.
– A kto to jest adresat?
Pytanie powiedziane zostało całkiem poważnie. Bez zgrywu. Dziewczyna bowiem wydawała się zagubiona i bezradna.
Oczywiście scenka zakończyła się happy endem. Ale…
W tym tygodniu byłam na poczcie wyjątkowo dużo. Myślałam, że taka scenka jest odosobnionym zdarzeniem. No cóż. Pracownicy poczty pewnie opowiedzieli, by więcej.